آردوینو و رسپبری پای از محبوب ترین بردها میان دانش آموزان، علاقه مندان و حرفه ای ها در زمینه ی رباتیک است. کارشناسان و افراد حرفه ای تفاوت و برتری های این دو برد نسبت به یکدیگر را می دانند. اما افراد مبتدی و تازه کار درانتخاب آنها سردرگم می شوند و نمی دانند که از چه بردی برای پروژه خود استفاده کنند. در این مقاله بیشتر به جنبه های کاربردی در تصمیم گیری برای انتخاب آردوینو و رسپبری پای پرداخته شده است.
رسپبری پای یک کامپیوتر کامل است، یک دستگاه سیستم روی تراشه (به انگلیسی: System on chip) که با یک سیستم عامل لینوکس به نام Rasbian که مخصوص آن طراحی شده کار می کند. Rasbian سیستم عامل رسمی برای رسپبری پای است در حالیکه می توانید از سیستم عامل های غیر رسمی Firefox OS، Andriod، RISC OS، Ubuntu Mate و غیره هم استفاده کنید.. حتی قابلیت نصب نسخه ای خاص از ویندوز 10 نیز روی رسپبری پای وجود دارد.
رسپبری پای مانند یک کامپیوتر دارای حافظه ، پردازنده، پورت های USB، خروجی صدا و درایور گرافیک برای خروجی HDMI است و چون با لینکوس اجرا می شود بیشتر نرم افزارهای لینکوس می توانند روی رسپبری پای نصب شوند. رسپبری پای دارای چندین مدل و نسخه ی متفاوت از جمله رسپبری پای3، 2 ، رسپبری پای B+ و … است.
آردوینو یک میکروکنترلر است که به اندازه ی رسپبری پای قدرتمند نیست و میتواند به عنوان یکی از اجزا روی سیستم کامپیوتری قرار گیرد، اما دارای سخت افزار بسیار قوی برای پروژه های الکترونیک است. آردوینو احتیاج به هیچ سیستم عامل یا برنامه نرم افزاری برای اجرا ندارد. برای استفاده از آن تنها باید چند خط کد را روی آن رایت کرده تا آماده ی کار شود. بردهای آردوینو انواع مختلفی از جمله آردوینو UNO ، PRO ، مگا ، DUE و … دارند.
اگرچه رسپبری پای و آردوینو تفاوت هایی در برخی ویژگی ها با هم دارند اما در اصل شبیه هم هستند. مخترعان هر دو معلمانی هستند که آن ها را به عنوان ابزاری برای یادگیری دانش آموزان طراحی کرده اند. رسپبری پای برای اولین بار در سال 2012 معرفی شد در حالی که آردوینو از سال 2005 به کار گرفته شد. برای درک بهتر تفاوت بین آردوینو و رسپبری پای، در اینجا در مورد مزایا و معایب هر دو سخت افزار بحث شده است.
آردوینو تنها با استفاده از چند خط کد به راحتی با سنسور های آنالوگ ، موتورها و دیگر اجزای الکترونیکی ارتباط برقرار می کند. در حالیکه رسپبری پای برای خواندن این سنسورها و اجزای الکترونیکی، نیاز به نصب کتابخانه ها و نرم افزارهای مورد نیاز آنها دارد. از طرفی برنامه نویسی در آردوینو ساده تر است، در حالیکه برای استفاده از رسپبری پای باید به لینوکس و دستورات آن اشراف داشت.
رسپبری پای با استفاده از یک سیستم عامل اجرا می شود بنابراین باید قبل از قطع ارتباط آن با منبع تغذیه، به درستی خاموش (shut down) شود چون در غیر اینصورت ممکن است سیستم عامل و برنامه های آن آسیب ببینند. در حالیکه آردوینو دستگاهی است که می تواند در هر زمان نصب و استفاده شود و بدون هیچ خطری روشن و خاموش گردد. آردوینو می تواند بعد از روشن شدن، شروع به اجرای مجدد کد بارگذاری شده نماید.
رسپبری پای یک سخت افزار قدرتمند است و به صورت مداوم به یک منبع تغذیه 5 ولت نیاز دارد که تغذیه ی آن با باتری ها را دشوار می کند، در حالیکه آردوینو به انرژی کمی نیاز دارد و به راحتی با استفاده از یک بسته باتری تغذیه می شود.
بدیهی است که آردوینو از رسپبری پای ارزان تر است. نسخه های مختلف آردوینو به صورت میانگین تنها در حدود یک سوم قیمت مدلهای رسپبری پای را دارند.
بعد از خواندن مزیت های آردوینو، تصور خواهید کرد که آردوینو نسبت به رسپبری پای بهتر است، اما صبر کنید، اینکه کدام پلتفرم را باید استفاده کنید، کاملا به پروژه شما بستگی دارد. رسپبری پای قدرت بالاتری دارد. در اینجا برخی از مزایای رسپبری پای نسبت به آردوینو آورده شده است
رسپبری پای دارای یک پورت اترنت است که با استفاده از آن می توانید مستقیما به شبکه ها متصل شوید. حتی با استفاده از usb دانگل های wifi رسپبری پای میتواند به راحتی به اینترنت متصل شود در حالیکه اتصال آردوینو به اینترنت کار بسیار مشکلی است. برای اجرای شبکه با استفاده از آردوینو ، سخت افزارهای خارجی باید به درستی به آن وصل شده و با استفاده از کد آدرس دهی شوند. برای انجام این کار، بردهای خارجی به نام شیلد به آردوینو متصل می شوند و مانند تابعی از رسپبری پای عمل می کنند.
منابع سایت: circuitdigest
منبع ترجمه: وبسایت کافه ربات